به اعتقاد یک وبلاگنویس، وبلاگ نوعی تریبون آزاد است که هر کسی از ظن خود یارش میشود و حرف خود را میزند. بنابراین اینکه انتظار داشته باشیم همه در یک سطح کیفی حرف زده و اظهارنظر کنند، کمی دور از منطق است.
سیدحسین قوامی، روزنامهنگار و وبلاگنویس در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اظهار کرد: وبلاگ یک رسانه بینالمللی و ارزان و شخصی است که هر فردی حق دارد هرچه را که به ذهن و فکرش خطور میکند و دوست دارد که دیگران نیز از آن مطلع شوند، در آن منتشر کند. بنابراین ممکن است فردی خاطرات شخصیاش را در آن بنویسد و فرد دیگری به تحلیل روانشاختی یا جامعهشناسی از وقایع اجتماعی بپردازد.
به گفتهی وی، کاملا طبیعی است که برآیند وبلاگها از نظر برخی باکیفیت نباشد. چون یک وبلاگ قرار نیست برای مردم نسخه زندگی بپیچد، یا لزوما در آن به مسائل علمی، تخصصی و تحلیلی پرداخته شده و حرفهای “قلمبه سلمبه” زده شود.
قوامی درباره مشکل به روزنشدن وبلاگها گفت: وبلاگنویسی یک دریچه نوین است، برای آنکه بتوان در یک عرصه بینالمللی دیده شد و حرف زد. بنابراین شاید برای کسی که روزهای آغازین وبلاگنویسی را تجربه میکند، نوشتن در این عرصه بسیار هیجانانگیز و جالب باشد و ممکن است در روزهای آغازین هر روز یک پست نوشته شود و مدام نگاه نویسنده به عدد کامنتها باشد. اما به مرور زمان این موج فروکش میکند و مشغلههای روزمره و گرفتاریهای زندگی مدرن مدت زمان آپدیت شدن را افزایش میدهد.
وی ابراز عقیده کرد: وبلاگنویسی بیشتر تابع یک نمودار سینوسی است و به صورت متوالی فراز و فرودهای بسیاری دارد که این موضوع به ذات پدیده وبلاگنویسی برمیگردد. یک نویسنده حرفهای (خواه در مطبوعات و خواه در دیگر عرصهها) مجبور است که بنا به درخواست سردبیر یا دیگر مافوق خود هر روز مطلب تازهای بنویسد و چیزی تهیه کند. اما برای یک وبلاگنویس هیچ اجباری وجود ندارد و تنها زمانی که حرفی برای گفتن داشته باشد و چیزی در دل داشته باشد، وبلاگش را آپ میکند. بنابراین فاصلههای دوبار نوشتن در وبلاگها مانند هفتهنامهها، ماهنامهها و … منظم نیست.
این وبلاگنویس با بیان اینکه در حال حاضر انگیزه و اهداف وبلاگنویسان تفاوت فراوانی با سالهای گذشته کرده است، تصریح کرد: در سالهای گذشته وبلاگنویسی بیشتر یک موضوع کاملا شخصی بود. اما هرچه زمان پیش میرود وبلاگ به یک رسانهی قدرتمند تبدیل میشود. بنابراین هر فرد، گروه یا جریانی برای معرفی و تبلیغ خود به سمت آن میرود و به وسیله وبلاگ مخاطبان خود را تحت تاثیر قرار میدهد.
وی افزود: در این دوره بیش از گذشته محتوای وبلاگها خبری شده و کارکرد تبلیغاتی پیدا کردهاند. از طرفی تعداد استفادهکنندگان از کامیپوتر و اینترنت نیز روز به روز افزایش مییابد؛ بهگونهای که امروزه کمتر خانهای در کلانشهری وجود دارد که در آن کامپیوتر متصل به اینترنت وجود نداشته باشد. بنابراین روز بهروز این پدیده قدرت بیشتری میگیرد و انگیزه نویسندگانش نیز افزایش مییابد.
به عقیده قوامی، وبلاگنویسی به اندازه دریاچهای محدود است که نویسنده آن نیازی ندارد در جریان تمام موضوعات و جریانات روز بوده و از آخرین فعل و انفعالات آن باخبر باشد. یک وبلاگنویس تنها در حوزهای که مورد علاقهاش است ـ حتی گاهی بدون کمترین تحقیق و مطالعهای ـ مطلبی را مینویسد که شاید در مواقعی تنها برآمده از احساس صرف است و منطق و استدلالی در پی ندارد و این نقطه ضعف کارش نیست، بلکه ماهیت وبلاگنویسی است.