کل جهان هستی متشکل از اجزا و ارتباطات میان آن است. یعنی در کل جهان هرچه هست، از جماد و حیوان و نبات شامل اجزایی هست و روابطی که میان آن اجزا وجود دارد. پس اگر ارتباطات از جهان هستی حذف شود، جهان بی معنی می شود و از حرکت باز می ایستد.
از طرفی ارتباطات هم می تواند ارزش افزا باشد و هم ارزش کاه؛ پس نوع و کیفیت ارتباط بسیار موثر است در نتیجه و محصولی که به دست می آید.
در اثر ارتباط آب و خاک و گیاه و اکسیژن، یک میوه بسیار شیرین و دوست داشتنی حاصل می شود. این ارتباط ارزش افزایی بر عناصر ارتباطات است. اما گاهی ممکن است با یک ارتباط، چیز بی ارزش و حتی مخرب ایجاد شود، مثلا موجودات تک سلولی که وجودشان در طبیعت بسیار ضروری و مفید است، گاهی با مواد غذایی ترکیب شده و کپک را بوجود می آورند که عنصری نامطلوب است.
بنابراین ارتباط کارکرد دوگانه دارد و اگر به خوبی مورد استفاده قرار نگیرد، نتیجه مناسب حاصل نمی شود، اما اگر بتوانیم ارتباطات موثر را برقرار کنیم و به خوبی از ارتباطات بهره بگیریم، نتیجه مطلوبی حاصل شده و زندگی سعادتمندی خواهیم داشت.